Werk

Als autist krijg je vaak te horen dat een baan in de ICT wel passend zou zijn. In mijn geval zeker, vanaf het moment dat ik met een computer in aanraking kwam ligt mijn interesse daar. Wel is de hobby weggevallen nu ik de hele week achter een computer aan het programmeren ben, ik heb niet de energie om thuis nog eens hetzelfde te doen.

Begin deze eeuw ben ik met mijn eerste fulltime baan begonnen. Als programmeur bij een detacheringsbedrijf. Veel op de weg, lange dagen met veel reistijd of hotels. Achteraf heb ik mijzelf daarmee behoorlijk de vernieling in geholpen. Continue moe en maar door blijven gaan. Bij het uitgaan wel eens bijna letterlijk van mijn kruk gevallen doordat ik in slaap viel.

Sinds 2003 werk ik bij dezelfde werkgever. Vaste baan. Ik wissel soms van team, maar over het algemeen is het allemaal hetzelfde soort werk.

We werken agile op het werk de laatste jaren. Aan de ene kant prettig, want je werkt dingen vooraf uit en hebt een behapbare hoeveelheid werk. Aan de andere kant is er veel teamoverleg. Daar kan ik minder goed tegen.

Waar ik ook slecht tegen kan ik dat ik af en toe bij moet springen bij een ander team. Ze gaan er van uit dat ik snap waar het over gaat, wat niet waar is. Ze zien mij als extra capaciteit, wat gewoon niet werkt als ik met meerdere dingen tegelijk bezig ben. De ontwikkeltools bijten elkaar, dat is extra frustrerend. Veel van die gemengde dagen eindigen met uitputting en hoofdpijn. Tijd om daar eens harder tegenin te gaan, anders help ik alleen maar mezelf de vernieling in.

Tegenwoordig werk ik in een internationaal team. Alles in het Engels, dat is best wel schakelen vind ik. En het is meer uitzoeken en dan een ticket aanmaken bij een leverancier dan zelf er diep induiken en oplossen. Ik zie wel kansen voor de toekomst, maar zeker ook bedreigingen.